Willem van Ravestijn met kleinzoon Tijmen bij het Van Gogh-kerkje.

Willem van Ravestijn,
politiek thrillerauteur

Door Annette Stevens en Ruud Bovens

Van technicus tot thrillerschrijver
Willem van Ravestijn is auteur. Wij hebben contact met hem gezocht en hij vond het leuk en ook wel een beetje spannend om geïnterviewd te worden. Niet dat dit voor hem de eerste keer zou zijn, want hij is al heel vaak geïnterviewd. Annette Stevens heeft hem al eerder ontmoet en gesproken o.a. tijdens de schrijversmarkt in de bibliotheek op 14 mei 2013 waarbij de Nuenense schrijvers de bibliotheekfunctie promootten en hun boeken bespraken met bezoekers.

Geïnspireerd door de praktijkervaring bij de Militaire Inlichtingendienst (MIVD) vond Willem van Ravestijn het spannend om boeken te schrijven over spionagewerk en inlichtingendiensten. Uiteraard is de inhoud fictie, maar wel geïnspireerd op zijn praktijkervaring. Op latere leeftijd kreeg hij meer tijd voor deze hobby. Met name besteedde hij hier in de avonduren tijd aan toen hij in hotels moest verblijven voor zijn zakelijke werkzaamheden. Immers elke avond uren lang aan de bar zitten, verveelt op den duur.

De volgende boeken, steeds politieke thrillers, heeft hij tot nu toe geschreven:

  • In 2010: In Tenebris Lucens
  • In 2011: De Suomenlinna Affaire
  • In 2013: Het oog van Allah
  • In 2015: Het Orwell Protocol
  • In 2018: Sonderkommando K4
  • In 2021: Sergej

Op zijn website (www.willemvanravestijn.nl) kunt u per boek een korte beschrijving lezen.

Jeugd
Willem (van Ravestijn) is geboren en getogen in Tilburg in 1946. Vader werkte bij de Nederlandse Spoorwegen en moeder was huisvrouw, zoals dat vroeger bijna alle moeders waren. Het gezin bestond, naast vader en moeder, uit drie kinderen waarvan een zoon en twee dochters. Willem is de oudste. Een zusje is heel jong overleden.
Na de lagere school ging hij naar de LTS in Tilburg waar hij de elektrotechnische sector koos en werd opgeleid tot gediplomeerd elektricien. Hij wilde liever niet studeren na de lagere school maar met zijn handen werken. Zoals zijn neefjes die bouwvakker waren geworden en een bromfiets konden kopen van hun verdiende geld. Zijn vader heeft hem over kunnen halen naar de LTS te gaan.

Bedrijfsleven en militaire opleiding
Zijn eerste werkervaring was bij de firma Volt in Tilburg, een dochteronderneming van de N.V. Philips Gloeilampenfabrieken. Hij kreeg de mogelijkheid om de Philipsschool te bezoeken en werd zo opgeleid tot elektrotechnisch laborant. Op 20-jarige leeftijd werd hij opgeroepen om Hare Majesteit te gaan dienen. Hij kwam in dienst als dienstplichtig soldaat en werd later opgeleid tot onderofficier. In Ede genoot hij de kaderopleiding aan de Simon Stevinkazerne. Daarna werd hij in Utrecht, in de Hotel-kazerne, opgeleid tot sergeant telex-hersteller. In december 1966 sloot hij deze opleiding met succes af en werd toen overgeplaatst naar Gorinchem. Daar werd hij geconfronteerd met het feit dat de telexen die er waren onder garantie vielen, met als gevolg dat hij er niet aan mocht komen. Dus was er ook niets te herstellen. Maar geen nood. Hij werd ingezet als waarnemend motor-transport-officier (MTO) in de garage om het onderhoud van de jeeps en vrachtwagens (drietonners van de types 314 en 328) te managen. Na een korte inwerkperiode lukte het hem om het materieel weer betrouwbaar op de weg te krijgen. Inmiddels had hij ook de leiding over achttal soldaten gekregen die in de werkplaats/garage werkzaam waren. Na ruim een jaar werd hij overgeplaatst naar Eibergen.

Gezin en verdere loopbaan in militaire dienst
In 1967 tekende Willem als VND-er (vrijwillig nadienende), waarna hij ook trouwde en verhuisde naar Eibergen. In Eibergen was een zogenaamde luisterpost waar men in opdracht van de NAVO, Russische en Oost-Duitse troepen afluisterde. Toen hij zijn commandant vroeg waarom de keuze op hem was gevallen kreeg hij als antwoord dat hij een verstandig, logisch denkend mens was, hij goede leidinggevende capaciteiten had en dat hij een goede vakman was. Hoe interessant en belangrijk dit voor de verdere levensloop van Willem zou zijn, was toen nog niet in zicht.
Kort daarna werd hij overgeplaatst naar Harderwijk waar hij op de SMID (School Militaire Inlichtingen Dienst) op academisch niveau werd opgeleid tot CATA-expert (Crypto & Traffic-analist). Hij werd in Harderwijk ingekwartierd en had vanaf dat moment een weekendhuwelijk. In oktober 1968 werd zijn eerste dochter, Anastasia, geboren. In april 1970 zijn tweede dochter, Kalinka. De Russische namen van beide dames zijn het gevolg van het feit dat er ook een stevige module Russisch in de syllabus zat. Toen zijn opleiding was afgerond werd hij teruggeplaatst naar Eibergen waar hij als opgeleid CATA-expert met open armen werd ontvangen.
In Eibergen werd hij in contact gebracht met computers (we schrijven de zeventiger jaren van de vorige eeuw). Hij kreeg daarvoor een opleiding in Amsterdam, bij IBM. Vanuit de Achterhoek (Eibergen) gerekend, was dat toentertijd bijna een wereldreis. Na een reeks van opleidingen bleef hij nog vele jaren werkzaam in Eibergen, in totaal 18 jaar. Er kwam een einde aan zijn werkzaamheden omdat zijn oog was gevallen op een interessante vacature bij het Ministerie van Defensie in Den Haag. Dus ja, u begrijpt het al: er moest worden verhuisd. Het gezin kwam in Zoetermeer te wonen. Willem werd geplaatst bij de sectie Veiligheid (sectie ‘Stiekem’ in de volksmond) van Inlichtingen & Veiligheid van de landmachtstaf. Hij werd bureauhoofd Documentatie & Rapportage en kreeg als extra opdracht deze Dienst te automatiseren. Vier miljoen papieren dossiers en evenzoveel persoonskaarten, opgeslagen in grote dossierlektrievers en tientallen dossierkasten werden op microrolfilm gezet waarna deze op hun beurt weer geconverteerd werden naar digitale opslag. Na 11 jaar was deze opdracht voltooid. Daarna werd hij hoofd automatisering (HAUT) bij de landmachtstaf, en na twee jaar manager bij DCC/DTO (Duijverman Computer Centrum, de latere Defensie Telematica Organisatie). Hij was onder andere waarnemend directeur commercie.

Verdere loopbaan
Na zijn loopbaan bij het Ministerie van Defensie werd zijn carrière voortgezet bij Origin B.V. (dochteronderneming van Philips Electronics B.V.) als Principal Management Consultant. Origin was de afgescheiden automatiseringssector van Philips. Origin werd later overgenomen door Atos. Willem is tot aan zijn pensioen (2010) bij Atos blijven werken.

Nuenen
In de aanloop naar zijn pensioen richt Willem, samen met een collega, een adviesbureau (MvR & Partners) op. Ze beginnen met zijn tweeën, als Willem in december 2015 zijn aandelen verkoopt telt MvR & Partners 25 medewerkers.
Willem was in 2005 gescheiden, in 2006 leerde hij zijn huidige echtgenote, Wilma, kennen. Wilma woonde in Eindhoven. De twee zochten een woning en kwamen in Nuenen terecht aan Het Puyven, in een woning uit 1975. Totdat ze samen in Nuenen kwamen wonen – in 2007 – reisde Willem van zijn toenmalige woonplaats Berkel en Rodenrijs op en neer tussen de Randstad (waar hij woonde en werkte) en Eindhoven. Momenteel wonen Willem en zijn Wilma nog steeds naar volle tevredenheid in Het Puyven en hopen daar nog lang te kunnen blijven wonen. Ze voelen zich inmiddels echte Nuenenaren. De vriendelijkheid van de mensen en het dorp bevalt hen erg goed. Ook van de natuur en de rust zijn ze erg gecharmeerd.

Kleinkinderen
Zijn twee dochters hebben hem ook kleinkinderen gebracht. Zijn oudste dochter Anastasia heeft een zoontje Tijmen, en zijn jongste dochter Kalinka heeft twee zoons, Jesse en Stephan.

Hobby’s

Inmiddels heeft de Nuenenaar Willem van Ravestijn zich ontpopt als een bekende thrillerauteur. Hij heeft sinds 2010 zes boeken geschreven. Het zijn politieke thrillers omdat inlichtingendiensten een verlengstuk zijn van de politiek. Het is immers de politiek die bepaalt wat de Diensten wel en of niet mogen. Zijn boeken zijn uiteraard fictie maar zijn wel ingegeven door zijn ervaringen bij het werk bij de Militaire Inlichtingendienst. Naast het schrijven van politieke thrillers besteed Willem veel tijd aan zijn moestuin en wandelt hij graag met Wilma of (op woensdagen) met zijn vaste wandelmaat Kees.

Corona
Willem heeft samen met zijn echtgenote dezelfde beperkingen beleeft als alle andere mensen. Maar in maart van dit jaar (2021) liep Willem het Corona-virus op. Dit heeft hem behoorlijk parten gespeeld. Hij is nog steeds onder doktersbehandeling en heeft nog veel last van zijn longen.

Invloed van zijn werk op zijn leven
Uiteraard heeft zijn werk de naamgeving van zijn dochters (Anastasia en Kalinka) beïnvloed. Maar wat nog meer? Zijn politieke keuze? Hoe leest hij berichten in de media?
Alhoewel de geheimhoudingsplicht voor Willem is verlopen acht hij het tot zijn plicht om de geheimen die hij kent, geheim te houden. Wie meer over zijn vroegere werk wil weten moet maar een of meer van zijn boeken lezen, hierin staan legio anekdotes en wederwaardigheden.

Berichten in de media leest hij als analist (en hij leest tussen de regels door wat dit voor de toekomst kan betekenen als het  b.v. om het gedrag van grootmachten gaat). Gedachten die al lezende bij hem opkomen, verwerkt hij soms in zijn boeken. Jaren later kunnen fictieve zaken uit zijn boeken zich dan alsnog in werkelijkheid voordoen.

Op de vraag of zijn werk invloed heeft op zijn politieke visie, antwoordt hij het volgende. We moeten als land waakzaam blijven op de al of niet zichtbare bedreigingen uit het buitenland. Maar we moeten als land ook meer luisteren naar onze eigen organisaties en niet te veel de visies van grote mogendheden volgen. Het advies van Willem: wees niet naïef, want de wereld om ons heen is slecht.

Tenslotte willen we graag zijn visie horen over internet. Hij antwoordt dat internet een enorme invloed heeft op ons gehele leven, zowel positief als negatief. Wat dit laatste betreft, denk maar aan fake-nieuws dat je elke dag weer tegen komt. Hoe gevaarlijk dat is, is moeilijk te overzien, maar Internet is niet meer weg te denken.